به نقل از «تسنیم»

دولت بلژیک در معرض خطر فروپاشی بعد از حمله تروریستی بروکسل

تاریخ انتشار: ۳۰ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۹۴۰۹۵۷

حمله تروریستی اخیر در بلژیک که منجر به کشته شدن دو تبعه سوئدی شد انتقادها به اهمال کاری دولت بلژیک در روند مقابله با تروریسم را افزایش داده و حتی کناره گیری وزیر دادگستری هم فشارها بر دولت را کاهش نداده است. - اخبار بین الملل -

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، روزنامه "اشتوتگارتر ناخریشتن" در مطلبی نوشت: وزیر دادگستری بلژیک پس از حمله تروریستی اخیر در بروکسل که دو کشته بر جای گذاشت، استعفا داد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اما امواج این شوک می تواند حتی بیشتر هم گسترش یابد و عواقب وخیم تری برای دولت این کشور به بار آورد.

در ادامه این مطلب آمده است: بلژیک در آستانه یک بحران دولتی است. استعفای "وینسنت ون کوئیکن‌بورن"، وزیر دادگستری بلژیک محرک این بحران است. وی بعد از حمله مرگبار به هواداران فوتبال در بروکسل که منجر به کشته شدن دو سوئدی شد مسئولیت این حمله را بر عهده گرفت و استعفا داد.

ون کوئیکنبورن گفت که تونس، کشور زادگاه عامل این حمله تروریستی قبلاً در اوت سال گذشته درخواست استرداد این تروریست را داده بود که بیشتر پیگیری نشد. وی تاکید کرد که این یک اشتباه فردی، تاریخی و غیرقابل قبول است و او مسئولیت آن را بر عهده می گیرد.

اپوزیسیون البته این انتقاد را وارد می کنند که این استعفا با توجه به شدت این شکست کافی نیست. حالا بسیاری از سیاستمداران در بروکسل نگرانند که در صورت سقوط دولت بلژیک در سایه این تحولات حزب راست افراطی Vlaams Belang به ویژه از این شرایط بهره مند شود. پس از جلسه بحران دولت بلژیک در آخر هفته، تنها چیزی که روز یکشنبه گفته شد این بود که قبل از اتخاذ تصمیمات بعدی، ابتدا باید به رویدادها رسیدگی شود.

عامل حمله تروریستی 45 ساله تونسی در بروکسل که به طور غیرقانونی در بلژیک اقامت داشت، شامگاه دوشنبه قبل از دیدار بلژیک و سوئد در بروکسل در مرحله مقدماتی فوتبال قهرمانی اروپا، به دو هوادار سوئدی شلیک کرد و دو نفر دیگر را زخمی کرد. گروه تروریستی داعش مسئولیت این حمله را بر عهده گرفتند. عامل جنایت ابتدا توانست فرار کند، اما روز سه شنبه توسط پلیس بلژیک ردیابی و تیراندازی شد.

شرکت کنندگان در نشست هفتگی وزیران روز جمعه در مقر دولت بروکسل در خیابان دو لا لوی از صحنه های شوکه کننده و ظالمانه خبر دادند. در این نشست پس از یک تماس تلفنی غافلگیرکننده، "الکساندر دی کرو"، نخست وزیر بلژیک اتاق را ترک کرد و یک ربع بعد، به طرز مشهودی مبهوت و رنگ پریده بازگشت.

ظاهرا وزیر دادگستری بلژیک به دی کرو اطلاع داده بود که تونس قبلاً در 15 اوت 2022 درخواست استرداد عبدالسالم لاسود، عامل این حمله را داده بود. در ابتدا مشخص نبود که چرا درخواست استرداد توسط قاضی مسئول رسیدگی نشد. طبق اعلام قوه قضائیه سال گذشته 31 درخواست استرداد بین المللی به این قاضی تحویل داده شده است و تنها به این درخواست رسیدگی نشده است.

آنچه به ویژه در این وقایع بسیار حساس است این است که اندکی پس از این جنایت نیکول دی مور، وزیر امور مهاجرت بلژیک به دنبال مقصر این حمله تروریستی در تونس بود. او توضیح داد که در بیشتر موارد این کشورهای مبدا بودند که مانع بازگشت عوامل خطر شدند. این سیاستمدار تاکید کرد که تونس یکی از این کشورهاست. با این حال، در این مورد، این اظهارات درست نبود و این شکست آشکاری از طرف مقامات بلژیکی بود.

اما در این میان، تنها بحث در مورد شکست روند اخراج این تروریست نیست. اکنون دولت باید به این سوال آزاردهنده نیز پاسخ دهد که چگونه این مرد که یک تهدید شناخته شده بود، توانست چندین سال بدون مزاحمت توسط مقامات امنیتی بلژیک در این کشور زندگی کند. در این زمینه، عدم درک زیادی از طرف منتقدان وجود دارد.

هنوز مشخص نیست که چرا درخواست استرداد ارائه شده در 15 اوت 2022 برای این تبعه تونسی مورد رسیدگی قرار نگرفت.

این شرایط همچنین به دلیل آسیب های ملی ناشی از حملات خونین بروکسل در سال 2016 است که بیش از 30 کشته برجای گذاشت. در آن زمان هم مقامات بلژیک ظاهراً به همین ترتیب بی دقت عمل کردند که البته عواقب شدیدی هم برای مقامات دولتی نداشت. به همین دلیل، حالا این اقدام تروریستی نه تنها وزیر، بلکه کل قوه مجریه در بلژیک را متزلزل کرده است.

استعفای وزیر دادگستری بلژیک پس از حمله تروریستی در بروکسلحمله تروریستی بلژیک بهانه‌ای برای افزایش فشارها بر پناهندگان

انتهای پیام/

منبع: تسنیم

کلیدواژه: اتحادیه اروپا وزیر دادگستری بلژیک درخواست استرداد حمله تروریستی دولت بلژیک

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۴۰۹۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تازه داماد ۲۰ ساله‌ای که بعد از تیرخلاص جیش‌الظلم زنده ماند

حمله تروریستی گروهک جیش الظلم به دو خودروی پلیس در سیب و سوران سیستان و بلوچستان را که یادتان هست؛ همان حمله‌ای که در روز سه‌شنبه ۲۱ فروردین رخ داد و فطر خونین را برای پلیس کشور رقم زد.

حمله به دو خودروی هایلوکس سفید و سمند انتظامی در جاده سیب و سوران که در ادامه با توقف خودرو‌ها و زخمی شدن مأموران، اعضای گروهک تروریستی با قساوت قلب، تیر خلاص به ماموران شلیک کردند که در این بین ۵ مامور پلیس شهید شده و یک نفر علیرغم شدت جراحات وارده زنده ماند؛ مجروحی که هم اکنون در بخش آی‌سی‌یو بیمارستان بستری است و با انجام چند عمل جراحی هنوز راه طولانی و چندین عمل دیگر را در پیش دارد تا بتواند حداقل مثل یک انسان سالم حرف بزند، با دو چشم ببیند، غذا بخورد و حتی دست‌هایش را بلند کند.

تازه داماد ۲۰ ساله‌ای که بهمن ماه ۱۴۰۲ نامزدی خود را جشن گرفته و قرار گذاشته بود تا عروسش را خرداد امسال به خانه ببرد امروز روی تخت آی سی یو بیمارستان بستری است؛ آن هم با جراحت‌های سنگینی که در حمله تروریستی بر جان و تنش نشسته؛ از اصابت ۵ گلوله بر چانه و دهان و فک و دو دست تا شکستگی و خرد شدن دندان و فک و دست و مصدومیت شدید چشم چپ!

اگرچه روی تخت بستری است و نمی‌تواند بگوید آنچه را که رخ داده، اما قطره اشکی که از گوشه چشمانش هنگام بازگویی حادثه آن روز توسط دیگران جاری می‌شود نشان از عمق فاجعه و غم از دست دادن هم‌رزمانش دارد.

گروهبان یکم «فرهاد آبتین» مامور انتظامی سیب و سوران که یک سال و ۵ ماه از خدمتش می‌گذرد همان مجروح حمله تروریستی گروهک جیش الظلم است؛ البته اعضای گروهک فکر کردند که با تیر خلاصی فرهاد هم مثل پنج مامور دیگر شهید شده، اما خدا نخواست و فرهاد با جراحت‌های سنگین در حال درمان است.

«حسینعلی آبتین» پدر مجروح حمله تروریستی سیب و سوران که از زمان مجروحیت پسرش تا کنون در بیمارستان حضور دارد می‌گوید: وقتی ما از حادثه خبردار شدیم که فرهاد را به بیمارستان رسانده بودند؛ وقتی رسیدم پسر بزرگترم هم آنجا بود با لباس و سر و وضع خونی، او که در مرزبانی خدمت می‌کند اولین ماموری بوده که قبل از سایر ماموران و نیرو‌های اورژانس سر صحنه حاضر شده بود.. از آن روز به بعد این پسرم نه خواب دارد نه خوراک؛ دیدن آن صحنه جانگداز شهادت ماموران، روز و شب برایش نگذاشته است.

«بهزاد آبتین» برادر مجروح حمله تروریستی خودش از ماموران مرزبانی سراوان است؛ همان روز حادثه در محل کار بوده؛ می‌گوید: حدود ساعت ۳ بعد از ظهر بود که یکی از همکارانم که محل زندگی‌اش در سیب و سوران است به من زنگ زد و گفت که اینجا گروهک به دو ماشین پلیس حمله کرده، می‌گویند چند نفر شهید شده‌اند انگار برادر تو هم جزو مجروحین است.

بهزاد آهی می‌کشد؛ با آنکه چندین روز از آن حادثه می‌گذرد در حین بازگویی حال و روزش به هم می‌ریزد.

مکث می‌کند، چشمهایش را با دست می‌فشارد و نفسی چاق کرده و می‌گوید بلافاصله با ماشین یکی از همکاران به جاده زدیم ۲۰ کیلومتری سوران بود. وقتی رسیدم یک هایلوکس سفید بود و یک سمند انتظامی و کنارش ماموران پلیس که غرق خون روی زمین افتاده بودند.

باور نمی‌کنید همه جا پر از خون بود ماموران همه خونین روی زمین افتاده بودند... نمی‌دانستم چه باید بکنم... وسط یک معرکه تنها و بی‌کس با پیکر‌های غرق به خون...

اشک بی محابا از چشمانم جاری بود، داد می‌زدم، فرهاد را صدا می‌کردم.

به سراغ ماموران رفتم اولی شهید شده بود، دومی و سومی هم.. وای. انگار قیامت شده بود. 

نفسم بند آمده بود. به سمت آن یکی ماشین رفتم، سمند انتظامی... باور می‌کنید چشم‌هایم دیگر نمی‌دید، خیس اشک بود، انگار زمان متوقف شده بود دیگر ناله وار صدا می‌زدم فرهاد.

پاهایم دیگر رمقی برای راه رفتن نداشت، جانم را انگار قبضه کرده بودند، وسط معرکه‌ای که دور تا دورش آدم‌های محلی به عنوان تماشاچی ایستاده بودند من مانده بودم و چند جنازه خونین... که ناگاه یک دست بالا آمد.

چشم هایم درست نمی‌دید...، اما یکی از ماموران که در کنار در ماشین سمند پلیس افتاده بود کف دستش را کمی بالا آورد که دستش افتاد.

 نفهمیدم چطور شد، با تمام نفس به سمتش رفتم. بالاخره یکی زنده مانده بود ... غرق در خون بود، سرش را که برگرداندم دیدم فرهاد است فرهاد؛ صورت، گردن، بدن همه پر از خون... وای چه باید می‌کردم!

فرهاد دیگر جانی در بدن نداشت، چشم‌ها، گونه، دهان، گلو، همه زخمی و خونین. نگاهش کردم. آرام ناله می‌کرد، بغلش کردم. به سختی دستش را دور گردنم انداخت، خون فواره می‌زد.

خودم را جمع و جور کردم نباید خودم را می‌باختم. کولش کردم بلند شدم آمبولانس هم دیگر رسیده بود، فرهاد را توی آمبولانس گذاشتم؛ فرهاد که دیگر جانی در بدن نداشت از حال رفته بود.

 برگشتم تا کمک کنم برای انتقال بقیه؛ اما ماموران رسیدند و پیکر شهدا را داخل آمبولانس‌ها گذاشتند.

فرهاد را به بیمارستان رازی سراوان بردند و من هم با ماشین همکارم خودم را به بیمارستان رساندم.

فرهاد وقتی به بیمارستان رسیده بود دیگر بیهوش شده بود؛ یک شب در بیمارستان سراوان بودیم تا اینکه روز ۲۲ فروردین با امداد هوایی و اعزام پرسنل از تهران به سراوان و بررسی وضعیت فرهاد، بلافاصله به بیمارستان ولیعصر ناجا منتقل و در آی سیو بستری شد.

وضعیت بهزاد برای ادامه گفتگو مناسب نیست، شوک روز حادثه با دیدن فجایع آن روز و شهادت همرزمان و دوستان برادرش و مشاهده وضعیت جسمانی برادر، غم سنگینی بر دلش نشانده است.

دوباره به سراغ پدر بهزاد و فرهاد می‌رویم.

خودش را یک کارگر ساده معرفی می‌کند که در زابل زندگی می‌کنند.‌

می‌گوید که سه پسر و یک دختر دارد و برای لبیک به رهبر انقلاب، دو پسرش را وارد نظام کرده‌است؛ یعنی همین بهزاد که مامور مرزبانی است و فرهاد هم که مجروح حمله تروریستی سیب و سوران شده است.

با نگرانی از وضعیت مرزها، می‌گوید: باور کنید فقط بحث بچه من نیست؛ در این حادثه ۵ جوان رعنا شهید شده‌اند؛ این که نمی‌شود که بیایند، از مرز رد شوند و حمله تروریستی کنند و تیر خلاصی بزنند و دوباره بروند؛ باید فکری کرد.

بابای فرهاد به شهدای این حمله تروریستی اشاره می‌کند و می‌گوید: همه این مامورانی که شهید شدند عزیز خانواده بودند پدر و مادر داشتند؛ چند نفر همسر و یک نفر هم بچه داشت؛ درست است که جوان ۲۰ ساله من زنده مانده و باید از خدا شفایش را بخواهم، اما ممکن بود من در شرایط آنها باشم.

چشم‌های پدر‌تر می‌شود گاهی به جوان رعنایش نگاه می‌کند که امروز ناتوان با بدن پر از زخم روی تخت بیمارستان افتاده، هراز گاهی به نامزد پسرش، دختری که با هزار امید و آرزو عروس خانه‌شان شده است.‌

می‌گوید این مملکت مال همه است. همه باید دست به دست هم دهیم، من دو فرزندم را سرباز این انقلاب کردم اگر سومی هم بخواهد اجازه می‌دهم، اما باید کاری کرد که ما مردم سیستان و بلوچستان هم در امنیت باشیم، باید این نامرد‌ها را بگیرند و به اشد مجازات برسانند؛ همان گونه که تیر خلاصی به جوانان ما زدند به آنها هم تیر خلاصی بزنند.

حرف پدر تمام نشده اشک مجالش نمی‌دهد؛ اما می‌گوید پسر ۲۰ ساله من چه گناهی داشت که اینطور تیربارانش کردند.

«وضعیت فرهاد آبتین اگرچه از لحظه اولی که به بیمارستان منتقل شده بهتر است، اما چندین عمل جراحی دیگر در پیش دارد»؛ این جمله را سرپرستار بخش می‌گوید و از تلاش تمام تیم پزشکی برای درمان جوان ۲۰ ساله زابلی می‌گوید.

موقع رفتن است، از فرهاد می‌خواهیم که قوی باشد و عمل‌ها را تحمل کرده تا هرچه زودتر بهبود یابد و مراسم عروسی‌اش را برگزار کند، قول هم می‌گیریم که ما هم مهمان جشن شادی شان باشیم، حرفی که از سوی سرپرستار و پرستاران آی سی یو هم تکرار می‌شود و فضا را برای لحظه‌ای غرق در شادی می‌کند؛ چرا که با واکنش فرهاد که با سختی تمام دستش را به منزله احترام و قبول خواسته ما کنار پیشانی‌اش می‌برد همراه می‌شود.

پشت در اتاق آی‌سی‌یو چشمان اشکبار مادر تمنای سلامت فرزندش را دارد؛ می‌گوید خدا خودش فرزندم را نگه داشته و از او خواسته ام که خودش هم شفایش بدهد.

پدر چشم‌های نمناکش را از نگاه نگران همسرش می‌دزدد، پریشانی برادر و دل نگرانی عروس خانواده، حکایت پرتکرار این روز‌های این خانواده زابلی در پشت در آی سی یو بیمارستان ولیعصر ناجاست؛ تا روزی که مدافع ۲۰ ساله امنیت کشورمان با صحت و سلامت از بیمارستان ترخیص شود؛ به امید آن روز.

منبع: فارس

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی